Μερικά είδη λεύκων ευδοκιμούν στη Βρετανία και την Ευρώπη. Έξη κύριες ποικιλίες βρίσκονται στο Ηνωμένο Βασίλειο, η γκρίζα λεύκη, η μέλαινα λεύκη και η τρέμουσα, οι οποίες συνήθως θεωρούνται ως εγχώρια είδη, ενώ η άσπρη λεύκη, η λεύκη της Λομβαρδίας και η Ιταλική υβριδική μέλαινα λεύκη θεωρούνται εισαγόμενες.
Με εξαίρεση την άσπρη λεύκη και τη τρέμουσα, τα δέντρα φθάνουν σε ύψος 30 μέτρων, ενώ η γκρίζα και η μέλαινα, σπάνια ξεπερνούν τα 18 μέτρα. Η διάμετρος όλων των ποικιλιών λεύκων είναι γύρω στο 1 μ.
Η λεύκη μπορεί να καταταχθεί στην ομάδα της ιτιάς, φλαμουριάς και αγριοκαστανιάς, εφόσον όλες έχουν μαλακό ξύλο, εκλεκτής υφής, συνήθως χωρίς λούστρο και χωρίς ιδιαίτερο χαρακτηριστικό χρώμα. Η ξυλεία της λεύκης είναι ως επί το πλείστο άσπρη ή γκρίζα, αλλά συναντάται και σε ελαφρό καφετί χρώμα, χωρίς καθαρή διάκριση μεταξύ του σομφού και του εγκάρδιου ξύλου. Συνήθως έχουν ευθύγραμμα ‘νερά’, ομοιόμορφης εμφάνισης, και το ξύλο είναι χωρίς οσμή, μάλλον χνοώδης επιφάνειας με βαμβακερή υφή, και ελαφριού βάρους, και τα διάφορα είδη ζυγίζουν περίπου 450 κιλ./κ.μ σε ξηρή κατάσταση, αν και η γκρίζα λεύκη είναι λίγο πιο βαρύτερη, γύρω στα 480 κιλ./κ.μ. Η ποιότητα της λεύκης που υπάρχει στην εμπορική αγορά ποικίλει σημαντικά, ανάλογα με την περιοχή παραγωγής και των υβριδικών παραλλαγών των διάφορων ειδών. Οι γκρίζες λεύκες ανήκουν επί το πλείστο σε σχετικά χαμηλή ποιότητα ξυλείας, με λευκό σομφό και ερυθροκαφετί εγκάρδιο ξύλο. Οι περισσότερες ποικιλίες ξυλείας από την Γαλλία και το Βέλγιο προέρχονται από τη λεύκη που ανήκει στην ομάδα της μέλαινας λεύκης.
Οι λεύκες αποξηραίνονται γρήγορα και αρκετά καλά, με τάση να διατηρούν τοπικές κοιλότητες υγρασίας, και οι ρόζοι να σχίζονται.
Εν συγκρίσει με το βάρος της, η ξυλεία από λεύκη είναι σχετικά δυνατή και ανθεκτική. Σε αποξηραμένη κατάσταση και ανάλογα με την ποικιλία της είναι περίπου 15% μέχρι 20 % υποδεέστερη από τον Ευρωπαϊκό δρυ σε όλες τις μηχανικές ιδιότητες αντοχής εκτός από σκληρότητα και διάτμηση, οι οποίες είναι περίπου 50% υποδεέστερες αυτών του δρυ.
Ευπαθή σε έντομα.
Η Ιταλική μέλαινα λεύκη θεωρείται ότι έχει τις καλύτερες ιδιότητες επεξεργασίας, και η άσπρη και γκρίζα λεύκη τις χειρότερες, οι οποίες τείνουν να σφηνώνουν το ξύλο στο πριόνι, και να δημιουργούν μια χνοώδη επιφάνεια. Όλες οι ποικιλίες με εξαίρεση τη τρέμουσα είναι λίγο δυσκολότερες στην επεξεργασία. Η τρέμουσα συγκρίνεται πολύ καλά με την φλαμουριά στην επεξεργασία. Παρόλο που όλα τα είδη λεύκης έχουν μεν καλό φινίρισμα, εν τούτοις, εάν το ξύλο είναι λεπτεπίλεπτο, πρέπει να χρησιμοποιούνται εργαλεία με πολύ κοφτερές ακμές. Ξύλα από λεύκη μπορεί να συγκολληθούν ικανοποιητικά, και δέχονται μπογιά, στίλβωμα και βερνίκι αναλόγως καλά, παρόλο που τα χρωστικά βερνίκια έχουν ανομοιογενή εμφάνιση.
Η ανθεκτικότητα και η έλλειψη σκλήθρων στην λεύκη, ως επίσης και η βαμβακερή της φύση, την κάνουν ιδανική στην κατασκευή βάσεων σε φορτηγά, βαγόνια τραίνου και καρότσες, που όλα συνήθως υποβάλλονται σε σκληρή μεταχείριση. Παράγει καπλαμάδες για κόντρα πλακέ, ελαφριά καλάθια, και σπιρτόξυλα. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία για δομικά πλαίσια (σκελετούς) και συρτάρια, για εσωτερική ξυλουργική, βαρελάκια μπύρας, παιχνίδια, βιομηχανικά και οικιακά δάπεδα, κουτιά και κιβώτια, και σαν εναλλακτικό της σημύδας για φόρμες πηλοποιίας.